Jij mag er zijn
Op een bankje bij het water zit ik na te denken over de woorden die steeds vaker voorbij komen: help, help, help, ik verdrink. Deze woorden kunnen betrekking hebben op mijzelf en ook op die van anderen. Ik denk soms van alles te moeten, maar ook te willen zijn. Zeg ik nee tegen een ander, dan kies ik voor mezelf, soms met een schuldgevoel. En dat terwijl de oorsprong bij mezelf begint, niets egoïstisch aan! Hoe lief ben jij voor jezelf, ook als je anderen moet teleurstellen?
Je bent goed genoeg!
He, lief mens, die dit nu leest, je bent goed genoeg! Je bent een prachtmens die mag stralen! Straal, net als de zon, en maak jouw keuzes om te mogen stralen. Welke kleine, warme gevoelens komen er dan voorbij, als je aan die zon denkt? Een leven bestaat altijd uit de zon en de wolken. Ook die wolken geven je inzichten mee voor het leven. Voel wat de regen uit jouw wolk wil zeggen tegen je:
- Ik voel me alleen
- Ik ben niet goed genoeg
- Ik ben raar
- Ik word uitgelachen
- De wereld is onveilig
- Ik vertrouw geen mens meer
Dit zijn pijnlijke, negatieve overtuigingen vanuit jezelf. We horen altijd dat dit met anderen te maken heeft, zij vuren de ladingen af. Maar de eindverantwoordelijkheid ligt toch echt bij jezelf. Jij hebt wel een keuze hoe je die vuurtjes oppakt.
Ik wil ze altijd direct van me afduwen. Daarnaast weet ik, als ik afgevuurd word, dat de ander zeker niet in een kracht staat, anders hoef je namelijk niet af te vuren. Opeens zijn de rollen dan omgekeerd. Wat anderen ook van je vinden, jij leeft jouw leven, dan pas voel je vrijheid ontstaan. En die vrijheid geeft je direct vrijheid om beter te kunnen doorademen.
Pijnlijke negatieve overtuigingen
Je gedrag past zichzelf aan en iedereen reageert anders op overtuigingen die je meedraagt: please gedrag, onzichtbaar wegkruipen, een masker opzetten, nog meer je best doen, harder werken, minder ondernemen. Zet jezelf weer in je kracht! Het is hard werken, maar er zijn altijd eigen keuzes in jouw leven om patronen te draaien.
Help mij, Laura
Klanten vragen om hulp, ze zitten enorm vast (letterlijk en figuurlijk) en kunnen geen kant meer op. Als ik aangeef dat ik niemand kan helpen, dan wordt het altijd even stil. Ik kan je zeker aan het denken zetten, maar je zal toch zelf moeten veranderen om iets voor elkaar te krijgen. Hulpverleners kunnen alleen maar meelopen op je pad, ernaast en niet erop!
Wachten en denken dat je problemen vanzelf voorbij gaan, betekent vaak de volgende stap die zich langzaam aandient: de verdovingen (roken, alcohol, drugs, onnodig eten, onnodige medicatie, onnodige schermtijd). Gevolgen aanpakken en wegblijven van de oorzaken, dat zie je overal om je heen. In dat stukje zijn we terecht gekomen (vind ik). Wie verdooft zichzelf niet meer... En dat, dat kost pas geld en verdriet voor onze samenleving!
Geluk zoek je altijd buiten jezelf, totdat je begrijpt dat het allemaal in je zit!
Ook in jou, lief mooi mens!
Blog 65,
Laura Potters, SeeZen
Reactie schrijven