Dit is Diana

Het zonnetje

Ik zit heerlijk in het zonnetje met mijn draadloze koptelefoon op. Ik geniet van het nummer Earth my body van Maggie Clifford. Ondertussen stel ik mezelf de vraag: wat maakt het dat ik me nu zo gelukkig voel? Daar hoef ik niet lang over na te denken; goed voor mezelf zorgen waardoor ik iets kan betekenen voor anderen. Een lach op een gezicht toveren, daar houd ik van.

  

De telefoon gaat

Een cliënt van een collega heeft een zus met een lichamelijke en geestelijke handicap, waaronder ook epileptische aanvallen. Of ze iemand wist die hulp zou willen bieden. Na de kennismaking bij de woongroep dringt het pas echt tot me door hoeveel vertrouwen ik plots krijg. Ik weet namelijk zeker dat er veranderingen gaan ontstaan.

 

Woongroep

Inmiddels rijd ik iedere week naar de woongroep toe waar Diana woont. Tijdens de massage zorg ik dat mijn magische handen mooi werk verrichten en met steeds meer resultaat, merk ik op. Het is duidelijk zichtbaar dat er veel gebeurt.  Je lost klachten niet altijd op door nog meer medicatie toe te dienen met daarbij alle bijwerkingen. Soms is medicatie noodzakelijk maar in genoeg gevallen kan de aandacht naar de werkelijke oorzaken voor meer zichtbare oplossingen zorgen. En nog belangrijker: mensen de pure AANDACHT geven, zonder aangeleerd gedrag alsof het lijkt dat je luistert. 

 

Observeren

Diana zien we tijdens een sessie erg rustig worden, en als ik mijn handen op haar hoofd leg, stopt ze met haar voortdurende hoofdbewegingen. Haar zus, die een keertje mee kwam kijken, ziet het gebeuren. Eerst knipperde ze nog met haar ogen en daarna vielen haar ogen dicht. Zonder dat ze het kan zeggen, laat Diana ons duidelijk zien, dat er veel rust ontstaat door de behandeling. Diana mag dankbaar zijn met zo'n zus die dit voor haar regelt. 

 

Irene

"Met mijn zusje is moeilijk contact te maken, ze heeft weinig tot geen herkenning en reageert niet wanneer er tegen haar gesproken wordt. Diana zat al langer niet goed in haar vel wat zich uitte in lichamelijke klachten en ook huilbuien. Na de medische molen kwamen we uit op haar persoonlijke aandacht. Via mijn ontspanningscoach kwam Laura op ons pad. Bij de kennismaking op de woongroep viel haar enthousiasme en openheid op. Liefdevol maakte Laura kennis met mijn zusje en haar medebewoners. Het is bijzonder te zien dat Diana rustiger wordt in Laura haar bij zijn. Het onrustig wiegen met haar hoofd wordt minder en stopt soms zelfs, de alertheid op geluiden rond haar heen wordt minder en ze laat uiteindelijk alles los. Haar ademhaling wordt rustiger en ze maakt soms zelfs oogcontact. Wanneer haar armen en handen gevoeliger zijn laat ze dit blijken maar massage op haar voeten, benen, schouders en hoofd wordt zeker gewaardeerd. Een uurtje Laura is pure ontspanning voor haar."

 

20 april 2022

Het is zover, ik rijd weer naar Diana toe. Ik merk op dat ik nu al een band met haar krijg. Als de voordeur bij de woongroep geopend wordt, staat er een vrolijke begeleider voor mijn neus, zoals altijd. Ik heb veel respect voor het feit dat zij al die verzorging kunnen bieden. Ik voel me altijd welkom. Deze begeleiders zouden veel meer waardering mogen ontvangen, als je het mij vraagt. Er moet zoveel gebeuren op een dag en dat is voor mij nu duidelijk zichtbaar. 

 

Inmiddels staan alle afspraken tot de zomervakantie weer ingepland, zodat ik zeker weet dat ik iedere week een uur de volledige aandacht heb voor Diana. Mensen met een beperking mogen wat mij betreft nog meer in het zonnetje gezet worden binnen onze maatschappij. We mogen deze groepen mensen nooit vergeten. Waarom niet? Omdat wij juist zoveel van ze kunnen leren, ze leven in het nu en laten ons zien dat je kunt genieten van de kleinste momenten.

Ik zet mijn koptelefoon af en loop vanuit de tuin naar mijn praktijkruimte. Ik heb weer genoeg energie opgedaan om mijn volgende klant te ontvangen.

 

Als je niet genoeg liefde aan jezelf geeft, dan kun je het ook niet aan een ander geven.

 

Blog 60, Laura Potters, SeeZen