Liefde of angst

Ik heb een bijzonder boek uitgelezen, een ongewoon gesprek met God van Donald Walsch.

Is dit omdat ik gelovig ben? Nee, dat niet. Ik zou niet weten wat voor geloof bij mij past. Ik geloof in mezelf en probeer goed te zijn voor andere mensen. Dat is denk ik mijn geloof. Toch heb ik heel veel geleerd van het boek omdat het inzichten geeft in hoe wij als mens reageren op allerlei situaties. 

 

Iedereen mag een eigen mening hebben en dat is maar goed ook.

Meningen gaan altijd over het verstand anders kom je er namelijk niet op. 

Mijn mening bij deze twee woorden is dat je of uit angst leeft of in liefde.

Als je in liefde leeft dan kun je andere niet raken of kwetsen.

Als je uit angst leeft dan gebeurt dat wel.

 

Angst kan de mens behoorlijk in de weg zitten.

Als het jezelf betreft dan kun je bang zijn voor alles in je leven. En dat kan weer behoorlijk wat klachten geven. Kijk je er beter naar dan zul je én je klachten gaan begrijpen én de liefde er voor terug krijgen. Maar om dat te beseffen moet je toch al wel een stuk verder denken dan de meeste van ons doen of kunnen beseffen.

 

Liefde is iets prachtigs. Als je uit liefde handelt dan kun je heel wat mensen blij maken. Je woorden zijn warm en mooi, je hebt het beste met een persoon voor, zelfs als deze persoon jou wel anders behandeld. We denken vaak dat het bij de ander ligt maar liefde moet wel van twee kanten komen. Blijf verbinden met elkaar. Door de angst raken we die verbindingen soms wat kwijt. Op social media heel goed te merken. Reacties worden zelden meer uit liefde gegeven. Je kwetst mensen daarmee omdat je het op het individu speelt. Je beseft niet dat wat je erbij schrijft datgene is wie jij zelf bent. Dat maakt het voor de lezer die zich daar al wel van bewust is weer een stuk duidelijker. De opmerking raakt daarom niet meer omdat je eigenlijk medelijden met zo'n persoon krijgt. Het geeft zoveel inzicht de andere kant op.

 

Waarom mensen dit toch doen?

Dit kan voortkomen uit onzekerheid, jaloezie, eigen tekortkomingen, zorgen, boosheid, verdriet, al met al allemaal angsten. Zonde want ieder mens is uniek en waardevol. Je hoeft deze onzekerheid dus helemaal niet te hebben. Als jij zelf uit liefde handelt dan komt de liefde altijd terug, zelfs op momenten dat je leven even tegenzit. Jij bepaalt zelf wat je daar dan mee doet. Je hebt altijd nog een eigen keuze voor ieder moment en in iedere situatie, ook al denk je vaak van niet. 

 

Deze week heb ik beseft wat het is bomen te hebben waarvan ik de zaadjes al meer dan tien jaar geleden heb geplant. Ik heb bekend gemaakt dat ik weer met dansen ga starten per september. Ik wist niet wat me overkwam, ik ontvang enorm veel berichten, ook van mensen die ooit zijn weggegaan. De tijd is verder gegaan en toch ben ik in de hartjes van mensen blijven zitten. Nu mag ik prachtige berichten lezen die aangeven dat mensen graag terug komen en het zelfs gemist hebben. Dan kijk ik terug naar al die bomen en denk ik: wauw, het werkt echt. Dat wat je ooit hebt gegeven, dat komt altijd weer terug, vroeg of laat.

 

Dat wat ik ooit gevoelt heb toen ik stopte (mijn eigen onzekerheid) dat was mijn angst. Ik heb nooit persoonlijk gevraagd wat de redenen kunnen zijn als mensen stoppen bij je. Oordelen over zoiets dat kun je dan ook helemaal niet. Gelukkig begrijp ik dat eindelijk, dat heeft even geduurd. Bij SeeZen zie ik dat ik daarin veranderd ben en daardoor blijven mensen komen. Uit angst komt vaak weerstand maar als je deze angst aanpakt dan reageer je al heel anders naar een ander toe. Heerlijk! 

 

Jij bent datgene wat je zelf aantrekt. En wil je dat veranderen dan zul je beter naar jezelf moeten gaan kijken. Voor sommige een brug te ver en dat zal in dit leven ook zo blijven. Voor anderen iets om te proberen en van te mogen leren. En voor de laatste groep iets wat vanzelfsprekend is. 

 

Voor ieder van ons in het leven geldt: jouw waarheid is de juiste.

Dat wat je denkt, dat is wie je bent. Maar wat voel je eigenlijk?.......

 

 Blog 40, Laura Potters, SeeZen