Verbinding

Afgelopen week heb ik een groep in verbinding mogen zetten. Ze kwamen allemaal als een individu binnen en gingen als één groep naar buiten. Zo snel kan het gaan als je open staat om echt te leren voelen. Daarnaast ben ik de ontmoeting in Japan nog steeds niet vergeten. Deze ontmoeting heeft me nog meer power gegeven om te weten wat energie allemaal kan doen.  

 

Voelen

Zijn we het voelen niet een beetje aan het afleren? Waar gaat het leven eigenlijk over?

We komen steeds verder van onszelf af te staan. Dingen waarvan we denken dat ze belangrijk zijn, zijn ze dat wel?Kost het niet ontzettend veel geld als we steeds verder weg van onze ware IK komen te staan? Daardoor zie je in alle sectoren problemen ontstaan maar we blijven de verkeerde weg kiezen met elkaar. We zorgen voor problemen in de wereld omdat we afwachten totdat het ontstaat en proberen het daarna op te lossen, weliswaar op een manier die altijd weer geld kost. Wat als we het nu eens omdraaien? Daar moet je vast over nadenken......

 

Negatieve energie

We komen in een energie terecht waar niemand voor kiest. Het gebeurt en we denken dat het ons overkomt. Maar we beseffen niet dat we dit alles zelf veroorzaakt hebben. Als we dichterbij ons zelf komen te staan dan komt de positieve energie vanzelf op gang en kunnen er ook veel mensen geholpen worden. Zit je vaak in de problemen? Besef dan dat je veel mensen om je heen hebt gecreëerd die net als jij in een negatieve energie zitten. Het trekt je alleen maar verder naar beneden. Zorg dat je mensen op je pad vindt met positieve energie en waarbij je mag zijn wie je werkelijk bent. Dan ga je merken dat het allemaal een stuk gemakkelijker voor jezelf wordt.

 

Oefening

Ooit heb ik een groepsoefening ervaren waarbij iedereen twee belangrijke woorden moest noteren. Met deze woorden ging je een stukje van tien regels over jezelf noteren. Daarna mochten we de stukjes om de beurt voorlezen. Vervolgens kregen we de opdracht om te herhalen wat een ander gezegd had. En dan besef je dat je vaak met te weinig aandacht naar iemands verhaal luistert, zeker als het je interesse niet wekt. Je eigen gedachten dwalen af, je bent met jezelf bezig. In je hoofd zitten je eigen zorgen, de "moet"-lijstjes die nog niet af zijn, je vermoeidheid en noem maar op. Je bent dus helemaal niet met volle aandacht bij de andere persoon aanwezig. En dat overkomt ons bijna iedere dag. Het is een aangeleerd gedrag zonder echte inleving in een persoon. Kunnen we dat niet meer of willen we dat niet meer? We doen nu vaak alsof we interesse tonen als het ons iets kan opleveren om er zelf beter van te worden. Benader mensen om je heen die echt luisteren met hun hart, als je gemakkelijk kunt voelen dan merk je dat direct. Zijn ze echt betrokken of doen ze alsof? Ik voel het verschil heel duidelijk. Hoe zit dat met jou?

 

Verbinding

Heel veel mensen voelen aan dat de wereld op zijn kop staat. Er zijn echter maar weinig mensen die dat durven uit te spreken, angst voor tegengas van iemand die het allemaal niet inziet. Mensen die zeggen dagelijks te genieten van al het moois. Maar zijn ze wel eerlijk? Is alles echt mooi of mogen we ook aangeven als iets minder gaat dan gehoopt? Toch komt er een beweging op gang waarbij steeds meer mensen verbinding zoeken, op allerlei manieren. Praten over wat er echt belangrijk is in de wereld. Er zijn genoeg bijeenkomsten te vinden die allemaal op hun eigen manier de verbinding willen maken met elkaar. Zelf organiseer ik ook Lau-See avonden die in het teken staan van verbinding. Enkel datgene waar je als mens van kunt groeien zonder te denken aan materiële waardes, draagt bij aan deze verbindingen. Om ons heen komen steeds meer mensen met zowel fysieke als lichamelijke beschadigingen. Is er niemand die beseft dat afwachten geen zin meer heeft? Er moet actie komen vanuit de machthebbers. Maar die durven geen drastische besluiten te nemen. En wij zijn te afhankelijk geworden van alles om ons heen. Hoe kom je daar nog uit?

 

Zoeken

Ken jij ze ook, mensen die dagelijks aandacht vragen, vaak via social media? Ze roepen als het ware om hulp en hopen door maar veel aanwezig te zijn dat ze belangrijk gevonden worden. Ze willen eigenlijk bevestiging voor hun eigen onzekerheid. Ze geven daarbij ook vaak de schuld aan anderen als er situaties voordoen. Deze aandacht vragen is puur omdat ze weinig liefde ontvangen in hun "echte" leven. Ze zitten in een negatieve energie en hebben dat zelf niet eens in de gaten. Om hen heen staan dezelfde soort mensen. In groepswerken zie je dat ook plaatsvinden, of het nu op werkgebied is of privé. Daardoor worden er vaak keuzes gemaakt die totaal niet kloppen. De keuzes worden nog maar zelden gekozen vanuit de ziel van een persoon. Het wordt beslist door macht en geld. Daar draait de gehele samenleving om. En dat is nu juist het grootste probleem waardoor er overal tekorten ontstaan. Als het zwarte gat niet dichterbij komt dan maken we het zelf wel. Ik ben een zeer positief ingesteld mens naar anderen toe, iets wat ik ook altijd te horen krijg. Wat een positieve energie heb je om jezelf heen hangen Laura, zegt men dan. En dat klopt ook, ik geniet van het leven en wil zoveel mogelijk mensen inzichten geven dat ook zij kunnen genieten. Maar dat neemt niet weg dat ik me geen zorgen maak over onze aarde en het asociale gedrag van mensen, daar kan ik juist heel veel zorgen over hebben. Ik weet dat je niet tegen de massa kunt vechten maar ik vertrouw er ook op dat er steeds meer mensen op zoek gaan naar die positiviteit en de verbinding. En gelukkig ontmoet ik deze gelijkgestemde mensen steeds vaker, ook dat is geen toeval. Ik lees enorm veel boeken over het brein en de vierde dimensie. Het inspireert mij enorm, zeker nadat ik uit Japan ben teruggekomen.

 

Aandacht

Aandacht voor elkaar is zo enorm belangrijk! Maar ook daarin zie je verschuivingen. We krijgen het steeds drukker en we voelen ons in alles heel belangrijk. Maar dat is het brein die deze visies bedenkt, in werkelijkheid is dat ons ego. Door maar veel te geven aan elkaar in de vorm van cadeautjes denken we dat we goed bezig zijn met de ander. Aandacht, er dus echt zijn voor de ander, is toch een lastig gegeven. Wie staat er nog spontaan aan de deur om even een knuffel te geven? Gewoon omdat het kan. Dat is verdwenen of "mag" niet meer, onze agenda's zijn belangrijker dan de spontaniteit en de aandacht. We kopen dit fijne gevoel vaak af met cadeautjes terwijl dat maar een tijdelijk positief gevoel oplevert. Aandacht voor elkaar door echt naar elkaar te luisteren, elkaar een knuffel te geven en tijd te maken voor enkel het "zijn" is toch niet zo makkelijk te noemen. En wij vinden het vreemd dat onze jeugd niet meer begrijpt wat er van ze verwacht wordt. Dat weten we als ouders zelf al niet eens. Als je kind vraagt: Wat is het doel van het leven op dit moment, wat moet je dan antwoorden? Hoeveel mensen zouden dat echt weten?

 

Neem het leven eens wat vaker met een korreltje aandacht

 

 

Blog 35, Laura Potters, SeeZen