De digitale wereld
Wauw, wat leven we toch in een mooie tijd met alle digitale snufjes.
En het ontwikkelt zich steeds verder. Maar is het eigenlijk wel zo geweldig allemaal?
Of zijn we zo onnozel dat we niet stilstaan bij onze toekomst?
Digi-bordje als ontbijt
Dit weekend genoot ik van een heerlijk ontbijt in een prachtig hotel. En dan zit je lekker aan tafel en heb je aandacht voor elkaar. Maar aan heel wat tafeltjes was dat niet meer het geval. Overal lagen mobieltjes en tijdens de maaltijd werd daar voortdurend gebruik van gemaakt. Zelf had ik mijn mobiel op de hotelkamer gelaten. En ook de kleintjes hebben al een digi-bordje voor hun neus liggen. Zou dat lekkerder zijn dan een bordje vol met boterhammen? Blijkbaar wel! Want met digi-bordje waren de kinderen stil, zonder echter niet. Zo leren kinderen niet dat je ook zonder "digi" op een stoel kunt zitten en ook nog zonder te gillen. Dat is gewoon een kwestie van aanleren. De kinderen zijn namelijk je eigen spiegel.
Voordelen
Natuurlijk kennen we de voordelen van onze moderne tijd.
Je mobiel op zak zodat je altijd kunt bellen als je wat later bent (lees: appen want bellen doen we ook al niet meer). Je kunt van elkaar de locatie weten en dat is toch wel prettig die sociale controle. Overal kunnen pinnen dus je hoeft geen contant geld meer op zak te hebben. Allemaal voordelen waar we heel blij mee zijn. En de ontwikkelingen gaan maar door. Waar eindigt dat? Een chip met onze gegevens onder onze huid, serieus?....
Digi-oorlog?
Precies het woord zoals ik het bedoel. Zou dat kunnen in de toekomst?
Want als je nu alle verbindingen plat legt in een land en mensen helemaal niks meer kunnen met hun computer of telefoon, wat dan? Is het dan allemaal nog wel zo gemakkelijk? Er zijn nog maar weinig andere wegen te bewandelen. Als mensen niet meer digitaal aan informatie komen, wat dan? Dan hebben we toch een heel groot probleem op alle gebieden die je maar kunt bedenken. Staat daar weleens iemand bij stil? Of is nog nooit iemand zo slim geweest om een heel land plat te leggen op deze manier? Dag welvaart!
Moeder natuur
De snelheid van ons leven moet een keer zijn tol gaan eisen. Al de drukte die we nu ervaren brengt grote problemen met zich mee. Mensen krijgen korte lontjes en dat is overal in te zien. Je leest genoeg om te zien dat de agressie toeneemt. Die is tegen de zorg, de politie, de overheid, op het werk, in relaties en noem maar op. Wauw, wat leven we toch in een moderne wereld, serieus? Is dat wat je denkt bij het woordje modern? We beseffen nog niet dat we in een fase zitten waarbij de nadelen veel groter gaan worden dan de voordelen. We zien ze pas op het moment dat er iets gaat gebeuren. Dat kan dus een digitale oorlog worden, een natuurramp, meer ziekte en/of nog meer schietincidenten, iets wat nu al bijna dagelijks gebeurd in Nederland. Dat zegt genoeg over onze korte lontjes met elkaar. Welkom in onze moderne wereld! En het groeit maar door en door. Wat zijn we goed bezig met al onze "verslavingen"!
Ziekte
Werken we nog zonder dat er aan alle kanten aan ons getrokken wordt? Nemen we nog pauzes tussendoor of gaan we door en door? Zijn er mensen die balen van hoe we nu in ons Nederland met elkaar om gaan? En ligt het wel aan ons of moeten we een ander de schuld geven? Hard werken betekent vooral doorgaan, net zolang totdat je er lichamelijk of geestelijk bij neer valt. Steeds meer mensen worden ziek omdat ze eigenlijk helemaal niet tegen deze snelle wereld kunnen. Ze willen helemaal niet meedoen met de snelheid maar zien geen kans om het te veranderen. Er is ook geen uitgang waarbij er vertraging kan optreden. Dan ben je namelijk je baan kwijt. En bijna geen enkele werkgever is nog bezig met het personeel op een mensen-mens manier. Het werk is belangrijker dan de mensen die het werk uitvoeren. Maar vroeg of laat krijgen we allemaal te maken met die genadeslag waar we of individueel of klassikaal mee te maken gaan krijgen. Dit gaat een keer stoppen en is het niet door de mens zelf dan wordt het wel voor ons geregeld.
Snelheidsverslaving
We lijken haast te kicken op de snelheid. Als een film geen snelle beelden meer achter elkaar bezit dan vinden we een film al gauw saai. Het lichaam en de geest zijn dus al verslaafd geraakt aan snelheid en dat terwijl je brein daar helemaal niet gelukkig van wordt. Ook de grofheid blijft toenemen en we vinden het blijkbaar nog kicken ook. Jonge kinderen kijken al naar films waar ze helemaal nog niet mee bezig zouden moeten zijn. Maar laat je de films thuis niet zien dan gebeurt dat wel op school. Het blijkt allemaal normaal te zijn. Zegt dat niet wat over onze energieën om ons heen, we zoeken datgene op zoals we ons ook gedragen? En niet meer wat we echt nodig hebben? Hoe sneller de beelden elkaar opvolgen hoe sneller ik zelf zal afhaken. Een film zonder geweld, zonder sex, zonder grof taalgebruik, dat scoort niet meer. Maar is dat omdat we overal tegen kunnen in onze moderne tijd of juist omdat we datgene kijken waarin we ons herkennen?
Verbetering begint bij jezelf
Momenteel kom ik in contact met heel veel bejaarden. En wat kunnen we nog veel leren van deze doelgroep. Ze zeggen allemaal hetzelfde: "Vroeger was er veel armoede en was het letterlijk overleven. Nu woon ik in een flat en mag ik dankbaar zijn met wat ik allemaal heb. Beseffen wat je hebt is dus heel belangrijk". Maar daarnaast hoor ik ook altijd weer: "Mensen luisteren niet meer naar elkaar, hebben een kort lontje. Er is geen tijd meer om echt aandacht te geven aan elkaar. Mensen zijn zo egoïstisch dat ze niet beseffen dat je elkaar nodig gaat hebben in mindere tijden. Dat was vroeger heel anders en dat is erg zorgelijk". Als we terugvallen dan mogen we ons zelf eerst gaan voorstellen aan de buren, in de meeste gevallen.
Echte aandacht:
Wanneer heb jij een kaartje met handgeschreven tekst verstuurd aan iemand?
Gewoon om te laten weten hoe BLIJ je met diegene bent! Ik doe dat geregeld.
Een klein gebaar, even aandacht voor de ander
en dat ZONDER DE DIGITALE WERELD, wauw, het kan dus nog.
Blog 22, Laura Potters, SeeZen
Reactie schrijven