En daar zit ik dan, aan mijn keukentafel met het nummer van Harrie Jekkers, 'Ik hou van mij', op de achtergrond. Dat gaf me direct inspiratie voor deze blog. Wat is het toch een luxe om alles te kunnen schrijven als zelfstandig onderneemster. Ieder persoon die ik aan het denken kan zetten, is er toch weer een. Met een warme thee in mijn hand en de nodige inspiratie zet ik de woorden op papier.
Herken jij dat ook?
Je doet stinkend je best om alles te bereiken en iedereen tevreden te houden. Welke mensen in jouw omgeving geven eigenlijk nog complimenten? Waar zie je dat in onze samenleving nog? Ik ben me er eens in gaan verdiepen. Wist jij bijvoorbeeld dat er in de Verenigde Arabische Emiraten een minister van geluk is aangesteld? Als we ons allemaal bewust zouden worden dat het geven van complimenten belangrijk is, zouden we dan niet een stuk meer zelfvertrouwen en vrolijkheid kunnen creëren?
Ken je dat als je voor een baas werkt?
Je werkt heel erg hard en doet vaak meer dan in je contract staat en je collega's ook. Blijkbaar zit dat al in ons systeem. Je collega's werken over, dus kun je zelf toch niet naar huis gaan? Er kan dan direct een schuldgevoel ontstaan. Je beseft niet altijd dat dit lichamelijk of mentale problemen kan veroorzaken.
De westerse wereld kan nog veel leren van de oosterse wereld op dit gebied. En dan bedoel ik niet dat je luiheid vertoont, want van hard werken wordt niemand slechter. Een goede balans is echter wel belangrijk! Hoe kan het toch dat als je harder en foutloos werkt, dat je niks hoort en als je een keer een fout maakt of niet kunt werken, dat je dit direct te horen krijgt? Zou dit gedrag kunnen ontstaan door macht of door stress over de hoeveelheid werk?
Je ziet momenteel te weinig mensen en teveel werk in vele sectoren. Dat kost pas tijd en geld! Er zijn rangen en standen, de hoogste rangen krijgen het meeste voor elkaar. Beter luisteren naar mensen op de werkvloer zou helemaal niet verkeerd zijn. Ik vraag me af welke bedrijven en instellingen beleid hebben in goede zorg voor hun personeel. Welke bedrijven en instellingen geven complimenten aan hun personeel? Geld en macht gaan vaak voor het belang van het individu, is mijn visie. Dat is altijd al zo geweest en dat verander je niet. Maar een compliment geven kan iedereen!
Geld besparen of juist verliezen?
Weinig besef is er dat mensen van complimenten groeien, maar ook meer energie krijgen om fijner en beter te werken. Dat zou het ziekteverzuim al heel wat naar beneden brengen. Wij zijn gewend om op volle kracht vooruit te gaan, want we denken allemaal dat het werk dan afkomt. We lijken al aardig op voorgeprogrammeerde robots. En diezelfde robots moeten ons straks helpen bij lichamelijke gebreken door uitputting. Wie neemt daarin de verantwoordelijkheid?
Zijn er nog leuke uitjes om collega's eens anders te leren kennen? Er is geen tijd meer om echt met mensen te communiceren, want er ligt werk te wachten. Investeren we in Nederland wel in de zorg voor ons personeel? Op langere termijn kun je daardoor kosten besparen.
Alles wat je aandacht geeft groeit
Observeer eens in het dagelijkse leven hoe vaak er pure aandacht is. Velen zijn te moe om dat nog voor elkaar te krijgen. Geheel logisch, omdat er te veel werk is per individu en er overal bezuinigd wordt. Maar dit potje geld stroomt er aan de andere kant weer net zo hard uit, onze ziektekosten stijgen en stijgen. We dragen zelf niet altijd onze eigen verantwoordelijkheid om te investeren in: voeding, ontspanning, sport, niet roken en weinig alcohol.
Ik hou van mij
Kom ik toch weer terug bij het liedje wat ik hoorde. Als je niet van jezelf houdt, dan kun je ook niet voor jezelf zorgen. Hoe wil je daarnaast nog voor een ander zorgen? Een compliment komt dan helemaal niet meer in je op. Je bent aan het overleven. Zo blijven we met elkaar in dit proces zitten. We denken allemaal dat we er beter van worden. Kijk eens om je heen, wie loopt er nog rond zonder een kwaal of zonder een kort lontje? Het is zorgelijk te noemen, ook het aantal mensen met depressies. Men roept wel dat er onderzocht moet worden hoe het toch komt, dat dit aantal zo omhoog schiet. Heb je een beetje inzicht, dan kun je het antwoord daarop toch wel verzinnen zonder onderzoek? We pakken de oorzaken niet aan van de problemen. Of we wijzen lekker naar elkaar over wie het moet oplossen. Praten, praten, en nog meer praten, maar actie ondernemen wordt daarbij vergeten. Een zorgelijke situatie vind ik dat.
Blog 4, Laura Potters, SeeZen
Afbeelding van Laura Potters
Reactie schrijven